7 czerwca roku 1494 na zamku w Tordesillas monarchowie Hiszpanii i Portugalii (po długich negocjacjach, prowadzonych za pośrednictwem Stolicy Apostolskiej) podpisali traktat o uniwersalnym podziale wpływów (w przeliczeniu na współczesne miary w przybliżeniu: południk 48°49' W). Umowa ta była jedynie korektą i doprecyzowaniem arbitrażu papieskiego. Rok wcześniej, papież Aleksander VI wydał bullę Inter Cartera, która prowadzała do polityki kolonialnej geograficzne rozdzielenie należnych imperiom części świata. Wielu historyków uważa ową datę za prawdziwy koniec średniowiecza i początek ery nowożytnej.
W wyniku dynamicznej akcji militarnej i osadniczej, pokolenie później ów podział świata trzeba było dookreślić. Traktat w Saragossie (1529) wyznaczał granicę podboju Azji, wysp Oceanu Indyjskiego oraz Spokojnego (około 142° E), uzupełniając wszesnonowożytny podział kolonialnego świata.
Dokument polityczny od tej skali oddziaływania był ewenementem w dziejach. Mimo, że szybko ustalenia pakty poddały się rzeczywistości (włączenie się do wyścigu kolonialnego Francji, Anglii, Holandii, Danii i innych), polityczne skutki tego paktu trwają do dziś (choćby w Ameryce Południowej, w postaci granicy świata hiszpańskojęzycznego z portugalskojęzyczną Brazylią). Dopiero rok 1884 był świadkiem podobnie bombastycznego układu: ustaleń Kongresu Berlińskiego, która podzieliła strefy wpływów w podbijanej przez europejskie mocarstwa Afryce.